Tijdens de lunch vandaag was het leed en leedvermaak niet van de lucht. Afgelopen weekend zag ik op de tv nog een ontboezeming van Chantal Jansen over haar eerste dronkenschap waarbij ze s'nachts, in de veronderstelling op het toilet te zitten, in haar eigen klerenkast heeft zitten piesen.
Dat je geen celebrity hoeft te zijn om dit soort momenten mee te maken is ons wel duidelijk. Iedereen heeft wel eens een beetje te diep in het glaasje gekeken. Spontaan biecht collega E. op dat ze afgelopen carnaval wel heel gezellig heeft gevierd ergens beneden de rivieren. Op haar (carnavals)pad was een Schot verschenen, mèt schotse rok natuurlijk. Je begrijpt dat haar onweerstaanbaar verlangen, om nu eindelijk de waarheid te kennen omtrent het wel/niet dragen van een onderbroek, bevredigd moest worden.
Door drank toch wel aanzienlijk vrijer geworden, bedenkt zij zich geen moment en 'voelt' -met de blote hand- onder de rok terwijl ze, met een blik alsof het de normaalste zaak van de wereld is om 'daar' even te voelen, de verbijsterde Schot aankijkt.
Dezelfde dame heeft tijdens dàt carnaval een trein op stelten gezet door te beweren dat ze haar lenzen was verloren. Tja, dat krijg je als je 'er' teveel aanzit, dan gaat je gezichtsvermogen er op achteruit. De volgende ochtend kwam, met de herinnering aan het 'voelen' van de Schot, een wel heel heldere blik over haar. De lenzen waren weer terecht en hadden haar ogen nooit verlaten...
Dat je geen celebrity hoeft te zijn om dit soort momenten mee te maken is ons wel duidelijk. Iedereen heeft wel eens een beetje te diep in het glaasje gekeken. Spontaan biecht collega E. op dat ze afgelopen carnaval wel heel gezellig heeft gevierd ergens beneden de rivieren. Op haar (carnavals)pad was een Schot verschenen, mèt schotse rok natuurlijk. Je begrijpt dat haar onweerstaanbaar verlangen, om nu eindelijk de waarheid te kennen omtrent het wel/niet dragen van een onderbroek, bevredigd moest worden.
Door drank toch wel aanzienlijk vrijer geworden, bedenkt zij zich geen moment en 'voelt' -met de blote hand- onder de rok terwijl ze, met een blik alsof het de normaalste zaak van de wereld is om 'daar' even te voelen, de verbijsterde Schot aankijkt.
Dezelfde dame heeft tijdens dàt carnaval een trein op stelten gezet door te beweren dat ze haar lenzen was verloren. Tja, dat krijg je als je 'er' teveel aanzit, dan gaat je gezichtsvermogen er op achteruit. De volgende ochtend kwam, met de herinnering aan het 'voelen' van de Schot, een wel heel heldere blik over haar. De lenzen waren weer terecht en hadden haar ogen nooit verlaten...
Of die Schot nu wel of niet een onderbroek droeg blijft na het opschrijven van dit verhaal nog steeds een mysterie...
3 opmerkingen:
Ik vertel nooit meer wat tijdens de lunch. Je hebt er een prachtig verhaal van gemaakt. In werkelijkheid zit er tussen de Schot en het lenzenincident 4 jaar tijdsverschil en de Schot was een nep-Schot die niet verbaasd was maar het er om deed. En ik als naïeveling stonk daar natuurlijk in en greep met m'n hand in een pakketje warm vlees...
E.
Tja, das ut risico, dit verhaal was dus duidelijk uit 2e hand...
Wel fijn dat we nu eindelijk het mysterie ontrafelt hebben wat die mannen nu wel of niet dragen.
Alhoewel, je schrijft dat het een nep-Schot is....?
ha ha ha !!! Geweldig verhaal E.!!!
groetzels
Een reactie posten