Het was in mijn studententijd. Ik reisde tussen Zeeuws Vlaanderen en Eindhoven heen en weer met de trein (èn bus èn boot). Een reis van zo'n 4 uur. Ik moest op de heenweg naar Eindhoven altijd 3 keer overstappen, op de weg terug naar huis maar 2 keer, waarom is me altijd een raadsel gebleven.
Op een gegeven moment sta ik, blijkbaar niet helemaal helder, te wachten op de trein. Eén deel van de trein zou doorrijden naar Eindhoven, het andere deel blijft achter in Breda. Keurig geeft de NS dat aan op de borden waar ook de bestemming op vermeld staat. Er helemaal van overtuigt dat ik in de goeie zit, pak ik mijn boek en ga lezen. Een paar minuten later, zie ik tot mijn schrik dat de trein stopt, ergens opzij gerangeerd net voorbij het station. Paniek en ik krijg het heel warm want het blijkt toch wel erg stil te zijn in de trein. En wie weet dat ik er in zit? Niemand! (En dat was nog voor het mobieltjestijdperk!) Ik loop snel de trein door. Gelukkig is er dan wel een NS-mannetje, die vóór het verlaten van de trein, nog even de zaak doorwandelt. Hij laat mij uit stappen op het spoor. Ik mag met hem meelopen naar het station. Met vuurrode wangen, vol schaamte. En op het perron begint het wachten op de trein naar Eindhoven gewoon weer opnieuw???..
chips.....
dinsdag 20 maart 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten