Collegiaal leed...

Dit is weer een heerlijk 'lunchverhaal' opgetekend uit de mond van collega B.

Het is alweer jaren geleden dat collega B. bij de toenmalige afdeling Volkshuisvesting werkte. Hij werkte met twee andere collega's in een ruimte waar ook een loket voor het publiek inzake verhuiskosten gevestigd was en waar zij beurtelings de aangeschoven mensen hielpen. Collega B. is een zeer goedlachse kerel en dat werkte zeer aanstekelijk op de twee overige kerels en zij hadden het uitstekend naar hun zin zo op de kamer waar regelmatig lachsalvo's klonken.
Tot die ene dag dat de collega van B. 'aan de beurt' was de klant aan het loket te helpen. Uit het zicht van de klant maakte hij met duidelijke hand- en armbewegingen duidelijk dat het om een nogal flink uitgevallen vrouw ging. Nieuwsgierig geworden staken beiden heren hun hoofd om de hoek om te kijken of het echt 'zo erg' was. De collega van B. verschoot van kleur en spoedde zich schielijk naar het loket om de daar verschenen vrouw hartelijk te begroeten, het was namelijk zijn vrouw.
Van je collega's moet je het soms dus niet hebben...