Pa's MEM

Een klein artikeltje in de krant over een 84 jarige man die een ravage veroorzaakt had tijdens een parkeermanoeuvre doordat hij het rempedaal van de auto verwisselde met het gaspedaal, doet mij denken aan een soortgelijk avontuur van mijn vader zaliger. Het zal zo'n vier jaar geleden zijn dat mijn vader zich tussen neus en lippen door liet ontvallen dat hij een klein ongelukje had gehad. Eigenlijk wilde hij het helemaal niet vertellen want hij schaamde zich er nogal voor. Hij had immers al 60 jaar praktisch schadevrij gereden en was nu, vanwege een oogkwaal, aangewezen op een scootmobiel. Nog hoor ik de verontwaardiging in zijn stem toen hij hoorde dat hij op 'scootmobielrijles' moest en wat was hij, terecht, kwaad toen bij aflevering van de scootmobiel bemerkte dat, de toch al zeer beperkte snelheid, was afgeknepen tot slechts 8 km per uur. "Ík ben geen kleine jongen meer!" had hij 'not amused' geschreven in een brief aan de burgemeester welke overigens wel resultaat opleverde want binnen no time was daar de monteur die de scootmobiel op wel 16 kilometer per uur afstelde, een significant verschil. Maar goed ik dwaal af...

Het ongelukje van mijn vader...
In die tijd bewoonde hij een flat met beneden op de begane grond kelderboxen. In een van de kelderboxen had hij zijn scootmobiel gestald. Zijn box lag recht tegenover de ingang naar de kelderboxen aan het eind van een 10 meter lange gang. Op deze bewuste morgen had hij net wat boodschappen gedaan en had hij de toegangsdeur naar de boxruimtes geopend en wilde hij rustig, als gebruikelijk, naar zijn box toe rijden. Naar eigen zeggen was hij met zijn gedachten nog een beetje bij de boodschappen, hoe dan ook, mijn vader had verzuimd de scootmobiel in de laagste versnelling te zetten wat het volgende resultaat gaf.
Nu moet ik eerst even kwijt dat mijn vader erg goed beeldend kon vertellen en ik absoluut onbedoeld onbedaarlijk heb moeten lachen tijdens zijn relaas. Hier, bij benadering, mijn interpretatie van zijn ongelukje. Hij reed van 0 tot 16 km in 2 seconden accelererend op de achterwielen, zijn lange grijze haren en sjaal wapperend achter zich aan, pijp in de mondhoek gedrukt en totaal verbijsterd, niet bij machte om de rem te grijpen. Hij kwam pas tot stilstand nadat hij zijn eigen boxdeur ruim was gepasseerd. Laat het duidelijk zijn, hierbij was de kelderdeur dan jammerlijk gehalveerd (met een beetje fantasie kon je het profiel van ‘zittende man met pijp’ nog herkennen) maar de scootmobiel heeft zich kranig gehouden, enkel het stuur was wat ontwricht.
En mijn vader hoor ik je vragen?
Mijn vader had veel geluk, slechts zijn ego liep een deukje op.