Hier weer een MEM uit eerste hand. Het betreft een zwemavontuur van zo'n drie jaar geleden. In die dagen was ik enkele dagen per week 'sochtends van 07.00 tot 07.30 uur met enkele collega's te vinden in het zwembad Den hommel in Utrecht.
Zo ook die gedenkwaardige ochtend in februari. Het was erg koud en op dat tijdstip nog erg donker. Hoewel ik er al een hele fiets tocht op had zitten van Houten naar Utrecht, was ik toch nog niet helemaal bij.
Terwijl ik mijn fiets bij het zwembad op slot zette, zag ik naast mij een paar blote voeten in badslippers en harige benen met daarboven een man met een lange donkerkleurige duffelse jas verschijnen. "Het praatte" tegen mij maar ik vond het zo bizar dat ik alleen maar het alarmsein "POTLOODVENTER" in al mijn vezels voelde. Ik pakte mijn spullen en zette er stevig lopend de sokken in richting zwembadgebouw alwaar ik meer 'wachtenden' bespeurde. De 'potloodventer' liet het er echter niet bij zitten en zette de achtervolging in en bleef aanhouden. Bijna door blinde paniek overvallen stortte in mij in de armen van collega B. die vervolgens mijn achtervolger vriendelijk begroette met "goedemorgen wethouder". Toen pas herkende ik in de rood aangelopen en zwaar hijgende man de toenmalige wethouder van Z. Hij was één van de vaste vroege zwemmers maar had zijn abonnement thuis gelaten en vroeg me dus, bij herhaling, of hij op mijn zwemkaart mee naar binnen mocht...
Zo ook die gedenkwaardige ochtend in februari. Het was erg koud en op dat tijdstip nog erg donker. Hoewel ik er al een hele fiets tocht op had zitten van Houten naar Utrecht, was ik toch nog niet helemaal bij.
Terwijl ik mijn fiets bij het zwembad op slot zette, zag ik naast mij een paar blote voeten in badslippers en harige benen met daarboven een man met een lange donkerkleurige duffelse jas verschijnen. "Het praatte" tegen mij maar ik vond het zo bizar dat ik alleen maar het alarmsein "POTLOODVENTER" in al mijn vezels voelde. Ik pakte mijn spullen en zette er stevig lopend de sokken in richting zwembadgebouw alwaar ik meer 'wachtenden' bespeurde. De 'potloodventer' liet het er echter niet bij zitten en zette de achtervolging in en bleef aanhouden. Bijna door blinde paniek overvallen stortte in mij in de armen van collega B. die vervolgens mijn achtervolger vriendelijk begroette met "goedemorgen wethouder". Toen pas herkende ik in de rood aangelopen en zwaar hijgende man de toenmalige wethouder van Z. Hij was één van de vaste vroege zwemmers maar had zijn abonnement thuis gelaten en vroeg me dus, bij herhaling, of hij op mijn zwemkaart mee naar binnen mocht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten